Poprzednia strona
Spis treści
Następna strona| Poprzednia strona |
Spis treści |
Następna strona |
Promieniowanie widzialne obejmuje zakres długości fali od ok. 400 do 800 nm, stanowiący fragment zakresu widma promieniowania elektromagnetycznego istniejącego w przyrodzie.
Gdy do oka wnika cały zakres widma widzialnego, powstaje wrażenie światła białego.
W zakresie widma widzialnego fale krótkie sięgają fioletu i przechodzą płynnie do końca widma obejmującego fale długie, które są odczuwane jako czerwień.
Promienie dowolnego fragmentu widma (promienie monochromatyczne) są odbierane jako mające określoną barwę, np. długość fali światła równa 510 nm daje odczucie barwy zielonej.
Promienie nadfioletowe, potencjalnie szkodliwe dla zdrowia (mogące spowodować zapalenie spojówki lub rogówki) są zatrzymywane przez rogówkę oka. Promieniowanie podczerwone w znacznym stopniu przenika przez rogówkę, w dużym natężeniu może spowodować uszkodzenie siatkówki oraz zmętnienie soczewki (zaćma).
Poniższy rysunek ilustruje widmo (spektrum) światła.
W celu otrzymania barwy białej wystarczy zmieszać trzy zasadnicze barwy widmowe - czerwoną, zieloną i niebieską, zatem przyjęto że u człowieka istnieje trójchromatyczny układ percepcji barw.
W siatkówce znajdują się receptory wrażliwe na określoną długość fal światła, przede wszystkim na barwy zasadnicze (czerwoną, zieloną i niebieską), są one nazywane modulatorami.
W siatkówce istnieją również receptory odpowiadające za natężenie światła - dominatory.
| Poprzednia strona |
Spis treści |
Następna strona |