Poprzednia strona
Spis treści
Następna strona| Poprzednia strona |
Spis treści |
Następna strona |
Czynność wzroku opiera się na zdolności widzenia najdrobniejszych szczegółów oglądanych przedmiotów.
Obraz rzutowany jest na plamkę żółtą, w której receptorami są tylko czopki.
Średnica plamki żółtej jest równa 0,475 mm, co obejmuje stosunkowo mały kąt widzenia - 1,6 stopnia, w obrębie którego mogą być dokładnie rozpoznawane kształty obiektów.
Ponieważ średnica czopka wynosi około 4,6 mikrometra, w przypadku ogniska przedniego w oku miarowym 17,1 mm, najmniejszy łuk widzenia równa się około 1 minucie kątowej.
Najmniejszą odległość między dwoma punktami, które można odróżnić okiem jako dwa oddzielne punkty, nazywa się zdolnością rozdzielczą oka i jest ona równa jednej minucie kątowej.
Aby można było rozpoznać dwa oddzielne punkty świetlne, muszą one być dostatecznie od siebie oddalone, tak aby pobudzić dwa receptory. Co najmniej jedna komórka receptorowa lub jednostka nie pobudzana musi leżeć pomiędzy dwoma receptorami pobudzanymi. Gdy wielkości te są mniejsze, punkty zlewają się w jeden, ponieważ pobudzony jest tylko jeden lub dwa przylegające do siebie receptory.
Na tej podstawie przyjmuje się, że najmniejszy kąt widzenia prawidłowego jest równy 1 minucie kątowej, a normalna wartość progowa percepcji wzrokowej, czyli rozróżniania szczegółów przedmiotów, jest równa 5 minutom.
| Poprzednia strona |
Spis treści |
Następna strona |