Metody korygowania mowy z zaburzeniami
Dzięki prowadzonym badaniom udało się ustalić, że istnieją pewne warunki, które przyczyniają się
do zmniejszenia stopnia lub czasowego wyeliminowania jąkania. Poprawę płynności mowy zwiększa:
mowa chóralna, w której ten sam tekst wypowiadany jest przez kilka osób, szept, mowa
rytmiczna, śpiew i mowa powolna. Spostrzeżenia te przyczyniły się do powstania nowych metod
terapii i korekcji jąkania. W większości przypadków polegają one na modyfikacji słuchowej pętli
sprzężenia zwrotnego poprzez wprowadzenie do niej zmodyfikowanego sygnału mowy.
Opóźnienie sygnału,
Maskowanie szumem,
Transpozycja sygnału mowy w dziedzinie częstotliwości,
Opóźnienie sygnału
Jedną z najstarszych metod korekcji jąkania jest wprowadzenie do słuchowej pętli sprzężenia zwrotnego
opóźnionego sygnału mowy.
Efekt ten można uzyskać, np. podczas mówienia w odpowiednim pomieszczeniu zapewniającym
występowanie echa. W terapii jąkania zjawisko to realizowane jest poprzez opóźnienie sygnału mowy
w urządzeniu opóźniającym. Urządzenie to odbiera przez mikrofon sygnał mowy i dzięki możliwości
buforowania dźwięku po chwili dostarcza go przez słuchawki z powrotem do uszu osoby jąkającej się.
W zależności od potrzeb dostosowuje się czas opóźnienia sygnału do indywidualnych wymagań (np. 50-100ms).
Procesowi temu towarzyszy znaczące spowolnienie prędkości mowy, które jest uważane przez niektórych
logopedów za warunek konieczny uzyskania płynności mowy u osób jąkających się. Dobre wyniki, jakie
uzyskiwano podczas badań przyczyniły się do opracowania terapii nazwanej metodą "ECHO" , rozpowszechnionej
w Polsce przez Adamczyka. Terapia ta polega na codziennym wykonywaniu ćwiczeń pod nadzorem logopedy,
w których wykorzystywany jest echo-korektor. W efekcie osoba jąkająca się ma wykorzystywać "zapamiętane echo"
podczas normalnych wypowiedzi. Wynikiem takiej terapii jest zwiększenie płynności mowy kosztem jednak
drastycznego spadku tempa wypowiedzi, co u niektórych osób wywołuje zniechęcenie do tej metody i porzucenie
terapii.
Początek tekstu,
Maskowanie szumem,
Transpozycja sygnału mowy,
Maskowanie szumem
Maskowanie szumem jest kolejnym sposobem korekcji zaburzonej mowy wykorzystującym możliwość
korzystnej ingerencji w słuchową pętlę sprzężenia zwrotnego.
Metoda ta polega na częściowym lub całkowitym zagłuszeniu wypowiedzi osoby jąkającej się.
Wprowadzany hałas maskuje sygnał mowy przewodzony przez kości czaszki i drogą powietrzną.
W takim przypadku zarówno osoby poprawnie mówiące, jak i jąkające się podwyższają poziom głosu,
tzw. efekt Lombarda, co u tych drugich powoduje zwiększenie płynności mowy. Zasadę tę wykorzystano
w urządzeniu nazwanym zaszumiaczem Edynburgskim. Jednak możliwość zastosowania tej metody podczas
terapii jest znikoma, jak również mało prawdopodobne jest użycie jej w przypadku urządzenia korygującego
jąkanie, ponieważ osiągnięcie zadawalających rezultatów wymaga stałego oddziaływania na osobę szumem,
co przy dłuższych próbach jest bardzo męczące i może prowadzić do pogorszenia czułości słuchu.
Początek tekstu,
Opóźnienie sygnału,
Transpozycja sygnału mowy,
Transpozycja sygnału mowy w dziedzinie częstotliwości
Mówienie chóralne powoduje w przypadku osób jąkających się poprawienie płynności mowy.
Dzieje się tak nawet w przypadku mowy wspólnej z innymi osobami jąkającymi się, przy czym
zauważa się nieznaczne zmniejszenie prędkości mówienia wraz ze wzrostem liczby uczestników
chóru. Metodą wykorzystującą pośrednio to zjawisko jest transpozycja sygnału mowy w dziedzinie
częstotliwości. Wprowadza ona "dodatkowy" głos do słuchowej pętli sprzężenia zwrotnego
będący zmodyfikowaną wersją głosu mówcy (przesunięcie może wynosić, np. oktawę w dół). Sprawia
to wrażenie, jakby jednocześnie mówiła jeszcze jedna osoba, co jest namiastką mowy chóralnej.
Metoda ta daje stosunkowo dobre efekty w większości przypadków jąkania, jednocześnie nie spowalnia
tempa mowy oraz nie zmienia poziomu głosu. Możliwe jest również wykorzystanie jej w urządzeniach
korygujących mowę.
Początek tekstu,
Opóźnienie sygnału,
Maskowanie szumem,